3.4 KiB
| tags | terms | summary | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|
Jednokierunkowe ścieżki wirtualne, które przekazują wiadomości przez ustaloną sekwencję routerów sieci I2P. |
Podstawy
Gdy korzystasz z sieci @I2P (odwiedzasz @eepsite lub używasz @serwisu-czosnkowego), najpierw musisz połączyć się z peerem za pomocą środka @transportu, a następnie stworzyć wirtualne tunele. Tunele te są czasowymi, jednokierunkowymi ścieżkami, które przekazują @wiadomości przez ustaloną sekwencję routerów sieci I2P aż do @węzła-końcowego. Są zbudowane i korzystają z warstwowego @szyfrowania-czosnkowego, a ich głównym przeznaczeniem jest transport wszystkich wiadomości @I2NP.
Każdy peer buduje przynajmniej dwa jednokierunkowe tunele: jeden dla ruchu wejściowego i jeden dla ruchu wyjściowego. Tunele te są nazywane albo tunelami wejścia (gdzie wiadomości skierowane są do twórcy tunelu) lub tunelami wyjścia (gdzie to twórca tunelu wysyła wiadomości), stąd aby wiadomość została przekazana w obie strony i odpowiedziana węzłowi końcowego potrzebne są cztery tunele (dwa dla twórcy i dwa dla odbiorcy).
Szczegółowe informacje
Za: @Java-I2P:
Wewnątrz sieci I2P wiadomości przekazywane są w jednym kierunku przez wirtualne tunele peerów, które używają jakiegokolwiek dostępnego środka, aby przesłać wiadomość do następnego hopu. Wiadomości dochodzą do furtki @tunelu, są łączone i/lub dzielone do stałych rozmiarów i następnie przekazywane dalej do następnego hopu w tunelu, który je przetwarza i weryfikuje ich ważność i przesyła dalej aż dotrą do końca tunelu. Punkt końcowy przekazuje złączoną przy furtce wiadomość zgodnie z instrukcjami - do kolejnego routera, do innego tunelu lub lokalnie.
Wszystkie tunele działają tak samo, ale mogą być podzielona na dwie grupy: tunele wejścia i tunele wyjścia. Tunele wejścia posiadają niezaufaną furtkę, która przekazuje wiadomości w kierunku twórcy tunelu będącego jego punktem końcowym. W tunelach wyjścia to twórca służy jako furtka przekazująca wiadomości do oddalonego punktu końcowego.
Twórca tunelu wybiera który konkretny peer weźmie udział w tunelu i zapewnia wszystkim niezbędne dane konfiguracyjne. Tunele mogą składać się z dowolnej liczby hopów. Założeniem jest utrudnić członkom oraz osobom trzecim odgadnięcie długości tunelu, a nawet nie ujawniać uczestnikom, czy należą do tego samego tunelu (z wyjątkiem sytuacji, gdy znajdują się oni obok siebie).
Adnotacje
Za: @Java-I2P:
I2P jest z natury siecią z komutacją pakietów, nawet posiadając tunele, co pozwala na uruchomienie wielu tuneli równolegle, zwiększając jej elastyczność i obciążenie równoważące. Mimo że tunele w sieci I2P przypominają sieć z komutacją łączy, wszystko wewnątrz niej jest ściśle oparte na wiadomościach, a tunele są jedynie środkiem na organizację ich dostawy. Nie ma żadnych założeń dotyczących niezawodności lub porządkowania wiadomości, a retransmisje pozostają na wyższych poziomach (np. w bibliotece strumieniowej warstwy klienta I2P).
Dokumenty
Aby przeczytać specyfikacje i szczegółową dokumentację, przejdź do strony trasowania tunelowego i implementacji tunelów.